ΑΡΧΑΙΑ Α΄ΛΥΚΕΙΟΥ

ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑ


Βιβλίο 2 κεφ.1 παρ. 16-27
http://rapidshare.com/files/421698570/Ksenof1

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

16
Και οι Αθηναίοι, έχοντας ως ορμητήριο τη Σάμο, λεηλατούσαν την περσική γη και έπλεαν εναντίον της Χίου και της Εφέσου και ετοιμάζονταν για ναυμαχία, και εξέλεξαν ως στρατηγούς τον Μένανδρο, τον Τυδέα και τον Κηφισόδοτο, εκτός από αυτούς που είχαν.

17
Και ο Λύσανδρος από τη Ρόδο αναχώρησε και έπλεε κοντά στα παράλια της Ιωνίας προς τον Ελλήσποντο, για να εμποδίσει τον απόπλου των αθηναϊκών πλοίων και για να υποτάξει τις πόλεις που είχαν αποστατήσει από αυτούς (τους Λακεδαιμονίους). Και οι Αθηναίοι βγήκαν από το λιμάνι της Χίου στην ανοικτή θάλασσα γιατί οι κάτοικοι της Ασίας ήταν εχθρικοί προς αυτούς.

18 -19
Και ο Λύσανδρος από την Άβυδο έπλεε κοντά στη Λάμψακο, η οποία ήταν σύμμαχος των Αθηναίων. Και οι κάτοικοι της Αβύδου και οι άλλοι σύμμαχοι τους ακολουθούσαν από την ξηρά· αρχηγός τους ήταν ο Θώρακας ο Λακεδαιμόνιος.
Αφού επιτέθηκαν στην πόλη, την κυρίευσαν με έφοδο και οι στρατιώτες τη λεηλάτησαν, γιατί ήταν πλούσια και γεμάτη με κρασιά και τρόφιμα και άλλα εφόδια· και ο Λύσανδρος άφησε ελεύθερους όλους τους πολίτες.

20-21
Οι Αθηναίοι, πλέοντες από κοντά, αγκυροβόλησαν στον Ελαιούντα της Χερρονήσου με εκατόν ογδόντα πλοία. Εκεί λοιπόν, την ώρα που γευμάτιζαν, αναγγέλλονται τα γεγονότα της Λαμψά­κου και αμέσως απέπλευσαν προς τη Σηστό.
Από εκεί, αμέσως μόλις εφοδιάστηκαν με τρόφιμα έπλευσαν στους Αιγός ποταμούς, απέναντι από τη Λάμψακο· έχει πλάτος ο Ελλήσποντος στο σημείο αυτό περίπου δεκαπέντε στά­δια. Εκεί λοιπόν δείπνησαν.

22-23

Και ο Λύσανδρος την επόμενη νύχτα, την ώρα που ξημέρωνε, έδωσε το σήμα στους άνδρες του να επιβιβαστούν στα πλοία, αφού προγευματίσουν, και όταν έκανε όλες τις προετοιμασίες για τη ναυμαχία και τοποθέτησε στα πλάγια του πλοίου παραπετάσματα, προειδοποίησε να μη μετακινηθεί κανένας από τη θέση του ούτε να βγει στο πέλαγος.
Από την άλλη οι Αθηναίοι, παρατάχθηκαν στο λιμάνι κατά μέτωπο έτοιμοι για ναυμαχία, μόλις ανέτειλε ο ήλιος. Επειδή όμως ο Λύσανδρος δεν έβγαλε τα πλοία του από το λιμάνι. και ήταν πλέον αργά, γύρισαν πάλι στους Αιγός ποταμούς.

24
Ο Λύσανδρος τότε διέταξε τα πιο γρήγορα πλοία του να ακολουθήσουν τους Αθηναίους και, όταν εκείνοι αποβιβαστούν, αφού παρατηρήσουν τι κάνουν, να γυρίσουν και να του το πουν. Και δεν αποβίβασε από τα πλοία τους άν­δρες του πρωτύτερα, παρά μόνο αφού ήρθαν εκείνα. Και αυτά τα έκανε για τέσσερις ημέρες· και οι Αθηναίοι έβγαιναν στο πέλαγος εναντίον του.



25-26
Ο Αλκιβιάδης λοιπόν από τα τείχη βλέποντας από τη μια τους Αθηναίους να έχουν αγκυροβολήσει στην παραλία και σε καμιά πόλη κοντά και να αναζητούν τα εφόδια τους από τη Σηστό, δεκαπέντε στάδια μακριά, από τα πλοία, και από την άλλη τους εχθρούς να βρίσκονται μέσα σε λιμάνι, κοντά σε πόλη και να έχουν τα πάντα, τους έλεγε ότι δεν έχουν αγκυροβολήσει σε κατάλληλο μέρος, αλλά τους συμβούλευε να μετακινήσουν τα πλοία τους στη Σηστό, κοντά σε λιμάνι και σε πόλη· εάν είστε εκεί, θα ναυμαχήσετε, είπε, όταν το θελήσετε. Οι στρατηγοί όμως, κυρίως ο Τυδέας και ο Μένανδρος, τον διέταξαν να φύγει· γιατί εκείνοι (είπαν) είναι στρατηγοί, και όχι εκείνος. Και ο Αλκιβιάδης έφυγε.

27
Ο Λύσανδρος από την άλλη, όταν ήταν η πέμπτη μέρα που έπλεαν οι Αθηναίοι, είπε στου ακολούθους του όταν αντιληφθούν τους Αθηναίους να έχουν αποβιβαστεί
και διασκορπιστεί στη Χερρόνησο (πράγμα που έκαναν όλο και πιο πολύ καθημερινά, και γιατί αγόραζαν τα τρόφιμα από μακριά και γιατί βέβαια περιφρονούσαν τον Λύσανδρο,
διότι δεν έπλεε εναντίον τους). Και αυτοί έκαναν αυτά, όπως τους διέταξε.

28
Ο Λύσανδρος αμέσως διέταξε να ξεκινήσουν το συντομότερο, ακολουθούσε και ο Θώραξ μαζί με (έχοντας υπό τις διαταγές του) το πεζικό. Ο Κόνων όταν είδε τον απόπλου, διέταξε τα πλοία να βοηθήσουν με όλες τις δυνάμεις τους. Αφού διασκορπίστηκαν οι άνθρωποι, άλλα από τα πλοία έμειναν με δύο σειρές από κωπηλάτες, άλλα με μία σειρά και άλλα τελείως κενά το πλοίο του Κόνωνα και άλλα επτά γύρω απ’ αυτόν ξεκίνησαν την επίθεση πλήρη από πληρώματα και όλα μαζί όπως και η Πάραλος, ενώ όλα τα υπόλοιπα ο Λύσανδρος τα συνέλαβε στην ακτή. Τους περισσότερους άντρες συγκέντρωσε στη στεριά ενώ άλλοι έφυγαν προς τα οχυρά.

29
Ο Κόνων αφού έφυγε με εννέα πλοία, όταν κατάλαβε ότι οι Αθηναίοι είχαν καταστραφεί, αφού προσορμίστηκε στην Αβαρνίδα, το ακρωτήρι της Λαμψάκου, πήρε από εκεί τα μεγάλα πανιά των πλοίων του Λυσάνδρου, και ενώ ο ίδιος με οκτώ πλοία απέπλευσε για τον Ευαγόρα στην Κύπρο, Η Πάραλος (απέπλευσε) για την Αθήνα για να αναγγείλει τα γεγονότα.

30
Ο Λύσανδρος οδήγησε τα πλοία, τους αιχμαλώτους και όλα τα υπόλοιπα στη Λάμψακο, συνέλαβε μάλιστα και απ’ τους στρατηγούς και άλλους και ανάμεσά τους το Φιλοκλή και τον Αδείμαντο. Την ημέρα που ασχολούνταν μ’ αυτά, έστειλε τον Θεόπομπο το Μιλήσιο, τον πειρατή στη Σπάρτη, να αναγγείλει τα γεγονότα, ο οποίος αφού έφτασε την τρίτη ημέρα, τα ανακοίνωσε.

31
Μετά απ’ αυτά ο Λύσανδρος, αφού συγκέντρωσε τους συμμάχους, ζήτησε να συσκεφτούν σχετικά με τους αιχμαλώτους. Εκεί ακούστηκαν πολλές κατηγορίες εναντίον των Αθηναίων, για αυτά για τα οποία είχαν ήδη παραβεί τις συμφωνίες αλλά και για εκείνα που είχαν αποφασίσει να κάνουν, αν νικούσαν στη ναυμαχία, δηλαδή να κόψουν το δεξί χέρι όλων όσων είχαν επιζήσει, και ότι αφού καταλάβανε δύο τριήρεις, την Κορινθία και την Ανδρία, όλους τους άνδρες γκρέμισαν από κείνα τα πλοία. Ο Φιλοκλής ήταν στρατηγός των Αθηναίων ο οποίος τους σκότωσε.

32
λεγόταν μάλιστα και άλλα πολλά και φάνηκε καλό να σκοτώσουν όσους από τους αιχμαλώτους ήταν Αθηναίοι εκτός από τον Αδείμαντο, επειδή μόνος διαφώνησε στη συγκέντρωση με την απόφαση σχετικά με το κόψιμο του χεριού κατηγορήθηκε όμως από κάποιους ότι πρόδωσε τα πλοία. Ο Λύσανδρος, αφού ρώτησε πρώτα το Φιλοκλή, ο οποίος γκρέμισε τους Ανδρίους και τους Κορινθίους, τι ήταν άξιος να πάθει αφού άρχισε να παρανομεί (προδίδει) στους Έλληνες, τον έσφαξε.

1. Αφού ρύθμισε την κατάσταση στη Λάμψακο, κατευθυνόταν με τα πλοία εναντίον του Βυζαντίου και της Χαλκηδόνας. Εκείνοι τον υποδέχονταν αφού άφησαν ελεύθερους υπό την προστασία σπονδών τους φρουρούς των Αθηναίων. Εκείνοι αφού είχαν προδώσει με τη βοήθεια του Αλκιβιάδη το Βυζάντιο αρχικά έφυγαν στον Πόντο, αργότερα όμως στην Αθήνα και γίνανε Αθηναίοι.
2. Ο Λύσανδρος τους φρουρούς των Αθηναίων και εάν κάπου κάποιον άλλο έβλεπε Αθηναίο, τον έστελνε στην Αθήνα, παρέχοντας ασφάλεια μόνο σε κείνους που έπλεαν εκεί και πουθενά αλλού, επειδή γνώριζε ότι όσο περισσότεροι συγκεντρωθούν στην πόλη και στον Πειραιά, πολύ πιο γρήγορα θα παρουσιαστεί έλλειψη στα αναγκαία. Αφού λοιπόν άφησε το Σθενέλαο το Σπαρτιάτη, αρμοστή του Βυζαντίου και της Καλχηδόνας, ο ίδιος αφού έφυγε για τη Λάμψακο, εκεί επισκεύαζε τα πλοία.
3. Στην Αθήνα όταν έφτασε η Πάραλος τη νύχτα, ανακοινώθηκε η συμφορά και ο θρήνος έφτασε στην πόλη από τον Πειραιά δια μέσου των μακρών τειχών, καθώς ο ένας το έλεγε στον άλλο. Εκείνη λοιπόν τη νύχτα κανείς δεν κοιμήθηκε, όχι μόνο επειδή πενθούσαν τους νεκρούς, αλλά πολύ περισσότερο ακόμη οι ίδιοι τους εαυτούς τους, νομίζοντας ότι θα πάθουν αυτά που οι ίδιοι έκαναν στους Μηλίους που ήταν άποικοι των Λακεδαιμονίων, όταν τους νίκησαν με πολιορκία, και στους Ιστιαιείς και στους Σκιωναίους και στους Τορωναίους και τους Αιγινίτες και σε άλλους πολλούς από τους Έλληνες.
4. Την επόμενη μέρα συγκάλεσαν συγκέντρωση στην οποία φάνηκε καλό να αποκλείσουν όλα τα λιμάνια εκτός από ένα και να επισκευάσουν τα τείχη και να εγκαταστήσουν φρουρές και να προετοιμάζουν την πόλη σε όλα τα υπόλοιπα σα να βρίσκεται σε πολιορκία.

16
Ενώ η κατάσταση ήταν τέτοια, ο Θηραμένης είπε στη συνέλευση του λαού ότι,
αν θελήσουν να τον στείλουν στο Λύσανδρο, θα γυρίσει πίσω ξέροντας τι απ' τα δύο [συμβαίνει]:
οι Λακεδαιμόνιοι επιμένουν στο ζήτημα [της κατεδάφισης] των τειχών επειδή θέλουν να υποδουλώσουν την πόλη ή για να έχουν κάποια εγγύηση. Κι αφού τον έστειλαν,
έμεινε κοντά στο Λύσανδρο περισσότερο από τρεις μήνες περιμένοντας πότε οι Αθηναίοι θα ήταν πρόθυμοι, επειδή θα τους είχαν λείψει εντελώς τα τρόφιμα, να δεχτούν οτιδήποτε θα τους πρότεινε κάποιος.


17
Αφού λοιπόν επέστρεψε τον τέταρτο μήνα [στην Αθήνα], ανέφερε στη συνέλευση του λαού ότι ο Λύσανδρος ως τότε τον κρατούσε (δεν τον άφηνε να φύγει), ενώ μετά τον διέταξε να πάει στη Λακεδαίμονα• γιατί [ο Λύσανδρος του είπε] ότι δεν ήταν στη δική του εξουσία να απαντήσει στα όσα [ο Θηραμένης] τον ρωτούσε αλλά στην εξουσία των εφόρων. Ύστερα απ' αυτά εκλέχθηκε, μαζί με άλλους εννέα, να πάει πρεσβευτής στη Λακεδαίμονα με απόλυτη πληρεξουσιότητα.


18
Και ο Λύσανδρος έστειλε στους εφό¬ρους μαζί με άλλους Λακεδαιμονίους τον Αριστοτέλη, που ήταν Αθηναίος εξόριστος, για να αναγγείλει πως αποκρίθηκε στο Θηραμένη ότι εκείνοι είχαν εξουσία για ειρήνη και πόλεμο.


19
Και όταν βρίσκονταν στη Σελλασία ο Θηραμένης και οι άλλοι πρέσβεις, και [όταν] ρωτιόνταν για ποιο λόγο είχαν έρθει, απάντησαν ότι [είχαν έρθει] με απόλυτη εξουσιοδότηση για ειρήνη, [και] μετά απ' αυτά οι έφοροι έδιναν εντολή να τους καλούν [στη Σπάρτη]. Και όταν έφτασαν, [οι έφοροι] έκαναν συνέλευση, στην οποία κυρίως οι Κορίνθιοι και οι Θηβαίοι, αλλά και πολλοί άλλοι από τους Έλλη¬νες πρόβαλλαν αντιρρήσεις λέγοντας να μη συνθηκολογούν με τους Αθηναί¬ους, αλλά να τους αφανίσουν τελείως.

20
Οι Λακεδαιμόνιοι όμως έλεγαν ότι δε θα εξανδραποδίσουν ελληνική πόλη
η οποία είχε προσφέρει μεγάλες υπη¬ρεσίες στους μεγαλύτερους κινδύνους
που συνέβησαν στην Ελλάδα, αλλά δέχονταν να συνάψουν ειρήνη
με τον όρο [οι Αθηναίοι], αφού γκρεμίσουν και τα Μακρά Τείχη και [τα τείχη] του Πειραιά και παραδώσουν τα πλοία εκτός από δώδεκα και φέρουν πίσω στην πατρίδα τους εξόριστους θεωρώντας εχθρό και φίλο τον ίδιο με τους Λακεδαιμονίους, να ακολουθούν [τους Λακε¬δαιμονίους] και στην ξηρά και στη θάλασσα οπουδήποτε τους οδηγούν [οι Λακεδαιμόνιοι].








21
Ο Θηραμένης λοιπόν και οι πρέσβεις που ήταν μαζί του επιστρέφοντας στην Αθήνα έφεραν αυτούς τους όρους.
Και καθώς έμπαιναν μέσα [στην πόλη], πολύ κόσμος τους περικύκλωνε, επειδή φοβούνταν μήπως είχαν έρθει άπρακτοι• γιατί δεν επιτρεπόταν πια να καθυστε¬ρούν εξαιτίας του μεγάλου αριθμού αυτών που πέθαιναν από την πείνα.

22

Και την επόμενη μέρα οι πρέσβεις ανακοίνωναν με ποιους όρους οι Λακεδαιμόνιοι έκαναν την ειρήνη• και αγόρευε εκ μέρους αυτών (των πρέσβεων) ο Θηραμένης λέγοντας πως πρέπει να πείθονται στους Λακεδαιμονίους και να γκρεμίζουν τα τείχη. Και αφού μερικοί του πρόβαλαν αντιρ¬ρήσεις ενώ πολύ περισσότεροι τον επιδοκίμα¬σαν, φάνηκε καλό να δέχονται την ειρήνη.


23
Και ύστερα απ' αυτά και ο Λύσανδρος κατέπλεε στον Πειραιά και οι εξόριστοι επέστρεφαν στην πα¬τρίδα και κατεδάφιζαν τα τείχη με πολλή προθυμία κάτω από το ρυθμό της μουσικής των αυλητρίδων, γιατί νόμιζαν ότι εκείνη η μέρα ήταν η αρχή της ελευθερίας για την Ελλάδα.

Μόλις [ο Θηραμένης] με αυτά τα λόγια ολοκλήρωσε την αγόρευση του και φάνηκε έκδηλα ότι η βουλή τον επιδοκίμασε, ο Κριτίας, επειδή κατάλαβε ότι, εάν άφηνε τη βουλή να αποφασίσει γι' αυτόν με ψηφοφορία, [ο Θηραμένης] θα γλίτωνε, και επειδή έκρινε ότι αυτό θα ήταν αφόρητο [για τον ίδιο], πλησίασε τους Τριάκοντα, μίλησε για λίγο μαζί τους και μετά βγήκε έξω διέταξε τους οπλισμένους με μαχαίρια να σταθούν φανερά μπροστά στη βου¬λή κοντά στο ξύλινο κιγκλίδωμα.
51
Έπειτα ξαναμπήκε στη βουλή και είπε: «Εγώ, κύριοι βουλευτές, έχω τη γνώμη ότι είναι έργο ενός ηγέτη άξιου, αν βλέπει ότι οι φίλοι του εξαπατώνται, να μην το επιτρέπει. Κι εγώ λοιπόν το ίδιο θα κάνω. Γιατί κι αυτοί εδώ που στέκονται [κο¬ντά στο ξύλινο κιγκλίδωμα] δηλώνουν ότι δε θα μας επιτρέψουν να αφήσουμε ελεύθερο (να αθωώσου¬με) έναν άντρα που βλάπτει απροκάλυπτα την ολιγαρ¬χία. Εξάλλου, στους νέους νόμους ορίζεται ότι κανένας από τους τρεις χιλιάδες δεν μπορεί να καταδικαστεί σε θάνατο χωρίς τη δική σας ψήφο (χωρίς τη δική σας απόφαση), ενώ οι Τριάκοντα έχουν το δικαίωμα να καταδικάζουν σε θάνατο όποιον δεν είναι γραμμένος στον κα¬τάλογο. Εγώ λοιπόν, είπε, αυτόν εδώ, το Θηρα¬μένη, τον διαγράφω απ' τον κα¬τάλογο, με τη σύμφωνη γνώμη όλων μας (με τη συγκατάθεση όλων μας -- των Τριάκοντα). Αυτόν λοιπόν, είπε, τον καταδικάζουμε σε θάνατο».

52
Μόλις τ' άκουσε αυτά ο Θηραμένης, μ' ένα πήδημα πήγε κοντά στο βωμό και είπε: «Εγώ, άντρες, προβάλλω την πιο νό¬μιμη (δίκαιη) από όλες τις παρα¬κλήσεις (ικετεύω στο όνομα της ίδιας της δικαιοσύνης): να μην έχει δικαίωμα ο Κριτίας να δια¬γράφει [απ’ τον κατάλογο] ούτε εμένα ούτε όποιον άλλον θέλει από σας, αλλά, σύμφωνα με το νόμο που αυτοί θέσπισαν για όσους περιλαμβάνονται στον κατά¬λογο, με αυτόν να κρινόμαστε και σεις και εγώ.

53
Μα τους θεούς, είπε, γνωρίζω και το εξής, ότι δηλαδή δεν πρόκειται να με σώσει αυτός ο βωμός, θέλω όμως να αποδείξω και τούτο, ότι αυτοί εδώ δεν είναι μόνο απροκά¬λυπτα άδικοι με τους ανθρώπους, αλλά και οι πιο ασεβείς προς τους θεούς. Απορώ όμως, είπε, με σας, καλοί μου άνθρωποι, που μπορεί να μη βοηθήσετε τον ίδιο σας τον εαυτό, παρ' όλο που ξέρετε καλά ότι το δικό μου όνομα δε διαγράφεται καθόλου ευκολότερα απ' ό,τι το όνομα του καθενός σας».

54
Ύστερα απ' αυτά ο κήρυκας των Τριά¬κοντα πρόσταξε τους Έντεκα να συλλάβουν το Θηραμένη. Μόλις εκείνοι μπήκαν μέσα με τους βοηθούς τους, με επικεφαλής τους το Σάτυρο, τον πιο θρασύ και τον πιο αδιάντροπο απ' όλους, είπε ο Κριτίας: «Σας παραδίδουμε αυτόν εδώ το Θη¬ραμένη, που καταδικάστηκε σύμφωνα με το νόμο.


55
Σεις [οι Έντεκα] να τον συλλάβετε, να τον πάτε όπου πρέπει και να κάνετε τις παραπέρα (τις υπό¬λοιπες) ενέργειες». Μόλις [ο Κριτίας] είπε αυτά, ο Σάτυρος και οι βοηθοί τράβηξαν [το Θηραμένη] από το βωμό. Κι ο Θηραμένης, όπως ήταν φυσικό, καλούσε θεούς και ανθρώπους για να δουν αυτά που συνέβαιναν. Οι βουλευτές όμως, επειδή έβλεπαν ότι αυτοί που βρίσκονταν κοντά στο κι¬γκλίδωμα ήταν ίδιοι με το Σάτυρο και ότι ο χώρος μπροστά από το βου¬λευτήριο ήταν γεμάτος από φρουρούς, και επειδή ήξεραν ότι στέκονταν εκεί οπλισμένοι με μαχαίρια, δεν αντέδρασαν.

56
Οι Έντεκα έσυραν το Θηραμένη μέσα απ' την αγορά αυτός φώναζε δυνατά και έτσι φανέρωνε [στο λαό] τα παθή¬ματα του. Λένε ακόμη και κάτι άλλο που είπε αυ¬τός: Όταν, δηλαδή, του είπε ο Σάτυρος ότι, αν δε σωπάσει, θα κλάψει πικρά, αυτός απάντησε ρωτώντας τον: «Αν λοιπόν σωπάσω, τότε δε θα κλά¬ψω;». Και, καθώς τον οδηγούσαν με τη βία στο θάνατο, όταν ήπιε το κώνειο λένε ότι, αφού έριξε μακριά ό,τι είχε απομείνει στο ποτήρι, σαν να έ¬παιζε τον «κότταβο», είπε: «Αυτό ας είναι για τον ωραίο Κριτία (στην υγειά του ωραίου Κριτία)». Ξέρω, βέβαια, και τούτο, ότι δηλαδή αυτά δεν είναι λόγια σημα¬ντικά εντούτοις, θαυμάζω αυτό τον άντρα για το εξής: δηλαδή για το γεγονός ότι δεν έχασε την ψυχραιμία του και τη διάθεση του να αστειεύεται (να χαριτολογεί με πνεύμα), ακόμη και την ώρα του θανάτου.

Βιβλίο Γ΄, Κεφάλαιο 70
Τα γεγονότα του εμφύλιου πολέμου που ξέσπασε στην Κέρκυρα το καλοκαίρι του 427π.Χ. μεταξύ δημοκρατικών και ολιγαρχικών.

Μετάφραση
1.Οι Κερκυραίοι λοιπόν βρίσκονταν σε εμφύλια διαμάχη, από τότε που ήρθαν σ’ αυτούς οι αιχμάλωτοι που προέρχονταν από τις ναυμαχίες για την Επίδαμνο, αφού τους ελευθέρωσαν οι Κορίνθιοι, φαινομενικά με εγγύηση των προξένων για οκτακόσια τάλαντα, στην πραγματικότητα όμως επειδή πείστηκαν να φέρουν την Κέρκυρα με το μέρος των Κορινθίων. Κι αυτοί, πιάνοντας τον κάθε πολίτη χωριστά, έπρατταν, για να κάνουν την πόλη να αποστατήσει από τους Αθηναίους. 2.Κι αφού έφτασε ένα αθηναϊκό κι ένα κορινθιακό πλοίο, που έφερναν πρέσβεις, κι αφού ήρθαν σε διαπραγματεύσεις (οι πρέσβεις), αποφάσισαν οι Κερκυραίοι να είναι σύμμαχοι με τους Αθηναίους σύμφωνα με τις συμφωνίες που είχαν κάνει, και φίλοι με τους Πελ., όπως ακριβώς και πιο πριν. 3.Κι αυτοί οι άντρες (γιατί ήταν κάποιος Πειθίας εθελοντής πρόξενος των Αθηναίων και ήταν αρχηγός των δημοκρατικών) τον σύρουν στα δικαστήρια με την κατηγορία (λέγοντας) ότι προσπαθεί να υποδουλώσει την Κέρκυρα στους Αθηναίους. 4.Αυτός τότε μόλις αθωώθηκε κάνει αντιμήνυση στους πέντε πιο πλούσιους άντρες απ’ αυτούς, με τον ισχυρισμό ότι κόβουν πασσάλους από το ιερό του Δία και του Αλκίνου· και ως χρηματική ποινή για κάθε πάσσαλο ορίστηκε ένας στατήρας. 5.Κι αφού αυτοί καταδικάστηκαν να πληρώσουν πρόστιμο και κατέφυγαν ως ικέτες στους ναούς εξαιτίας της βαριάς χρηματικής ποινής, για να πληρώσουν πρόστιμο μετά από συμφωνία για το ύψος του, ο Πειθίας (επειδή τύχαινε να είναι και μέλος της βουλής) πείθει ώστε να χρησιμοποιήσουν το νόμο (οι Κερκυραίοι). 6.Κι αυτοί επειδή και από το νόμο αποκλείονταν και συγχρόνως μάθαιναν για τον Πειθία ότι, όσο ακόμα είναι μέλος της βουλής, πρόκειται να μεταπείσει το πλήθος να θεωρεί τους ίδιους με τους Αθ. φίλους κι εχθρούς, έκαμαν συνωμοσία κι αφού πήραν μαχαίρια (αφού μπήκαν) μπαίνουν στη βουλή ξαφνικά και σκοτώνουν και τον Πειθία και εξήντα περίπου άλλους από τους βουλευτές και τους ιδιώτες· κάποιοι όμως άλλοι της ίδιας ιδεολογίας με τον Πειθία λίγοι κατέφυγαν στην αθηναϊκή τριήρη που ήταν ακόμη εκεί.

Βιβλίο Γ΄, Κεφάλαιο 71


Μετάφραση
Αφού το έκαναν αυτό και συγκάλεσαν σε συνέλευση τους Κερκυραίους, είπαν ότι αυτό και το καλύτερο ήταν και με κανένα τρόπο δε θα υποδουλώνονταν πια από τους Αθηναίους και στο εξής μένοντας ουδέτεροι κανέναν από τους δυο να μη δέχονται παρά μόνο με ένα πλοίο, ενώ περισσότερα να τα θεωρούν εχθρικά. Κι αφού μίλησαν (τους) ανάγκασαν και να επικυρώσουν την πρότασή τους. Στέλνουν ακόμα στην Αθήνα πρέσβεις αμέσως για να εξηγήσουν για όσα είχαν γίνει ότι ήταν συμφέροντα, και για να πείσουν αυτούς που είχαν καταφύγει εκεί να μην κάνουν καμιά εχθρική ενέργεια, για να μη γίνει καμιά αντεκδίκηση.



Βιβλίο Γ΄, Κεφάλαιο 72

Μετάφραση
Όταν λοιπόν ήρθαν (οι πρέσβεις), αφού συνέλαβαν οι Αθηναίοι και τους πρέσβεις ως υποκινητές στάσης και όσους έπεισαν, τους συγκέντρωσαν στην Αίγινα. Στο μεταξύ, αφού ήρθε ένα κορινθιακό πλοίο και πρέσβεις Λακεδαιμόνιοι, αυτοί από τους Κερκ., που ήταν κύριοι της πολιτικής κατάστασης, επιτίθενται στους δημοκρατικούς και με μάχη τους νίκησαν. Κι όταν ήρθε η νύχτα, οι δημοκρατικοί καταφεύγουν στην ακρόπολη και τα ψηλά μέρη της πόλης και αφού συγκεντρώθηκαν εκεί εγκαταστάθηκαν και κατείχαν και το Υλλαϊκό λιμάνι κι οι άλλοι κατέλαβαν και την αγορά, όπου ακριβώς κατοικούσαν οι περισσότεροι απ’ αυτούς, και το λιμάνι που ήταν κοντά σ’ αυτή και απέναντι στη στεριά.






Βιβλίο Γ΄, Κεφάλαιο 73

Μετάφραση
Την επόμενη μέρα έκαναν λίγες μικροεπιθέσεις και έστειλαν παντού στους αγρούς (κάποιους) και οι δυο; Προσκαλώντας τους δούλους και υποσχόμενοι ελευθερία και ο μεγαλύτερος αριθμός των δούλων πήγαν σύμμαχοι με τους δημοκρατικούς, ενώ 800 μισθοφόροι από τη στεριά με το μέρος των άλλων.

Βιβλίο Γ΄, Κεφάλαιο 74
Μετάφραση
Κι αφού πέρασε μια μέρα, γίνεται πάλι μάχη και νικούν οι δημοκρατικοί και εξαιτίας της ισχύος της θέσεώς τους και επειδή είχαν αριθμητική υπεροχή· και οι γυναίκες με τόλμη τους βοήθησαν χτυπώντας από τα σπίτια με κεραμίδια και υπομένωντας την ταραχή, σε αντίθεση με τη γυναικεία φύση τους. Κι όταν έγινε η υποχώρηση αργά το απόγευμα, επειδή φοβήθηκαν οι ολιγαρχικοί μήπως οι δημοκρατικοί, αφού κάνουν επίθεση, καταλάβουν το ναύσταθμο με αιφνιδιαστική έφοδο, και τους σκοτώσουν, βάζουν φωτιά στα σπίτια που βρίσκονταν γύρω στην αγορά και τις συνοικίες (πολυκατοικίες), για να μη γίνει έφοδος (ή δρόμος προσέγγισης), χωρίς να υπολογίζουν ούτε τα δικά τους ούτε τα ξένα (σπίτια), ώστε και πολλές περιουσίες εμπόρων κάηκαν εντελώς και η πόλη κινδύνεψε όλη να καταστραφεί, αν φυσούσε άνεμος τη φωτιά με κατεύθυνση προς αυτή (=πόλη). Κι αυτοί, αφού σταμάτησαν τη μάχη, καθώς και τα δύο στρατόπεδα απείχαν από πολεμικές ενέργειες, τη νύχτα βρίσκονταν σ’ επιφυλακή· και το κορινθιακό πλοίο, όταν είχαν επικρατήσει οι δημοκρατικοί, ανοιγόταν με προφυλάξεις στο πέλαγος και οι περισσότεροι από τους μισθοφόρους, διαφεύγοντας την προσοχή, μεταφέρθηκαν στην απέναντι στεριά.

Βιβλίο Γ΄, Κεφάλαιο 75
Άφιξη Αθηναίων στην Κέρκυρα – Επικράτηση δημοκρατικών.

Μετάφραση
Την επόμενη μέρα ο Νικόστρατος, γιος του Διειτρέφη, στρατηγός των Αθηναίων φτάνει σε βοήθεια από τη Ναύπακτο με 12 πλοία και 500 οπλίτες Μεσσηνίους· κι έκανε μια συμφωνία και πείθει ώστε να συμφωνήσουν μεταξύ τους να δικάσουν 10 άντρες τους πιο υπαίτιους, οι οποίοι δεν έμειναν πλέον εκεί, και οι άλλοι να παραμείνουν (στο νησί), αφού κάνουν συμφωνία μεταξύ τους και με τους Αθηναίους υπό τον όρο να θεωρούν τους ίδιους εχθρούς και φίλους. Κι εκείνος, αφού έκανε αυτό, επρόκειτο να αποπλεύσει· οι αρχηγοί των δημομκρατικών τότε πείθουν αυτόν να τους αφήσει 5 πλοία από τα δικά του, ώστε να αποθαρρυνθούν οι αντίπαλοί τους να κάνουν κίνημα, και οι ίδιοι να του δώσουν ισάριθμα πλοία, αφού τα επανδρώσουν. Κι εκείνοι, επειδή φοβήθηκαν μήπως τους στείλουν στην Αθήνα, καταφεύγουν ικέτες στο ναό των Διοσκούρων. Ο δε Νικ. προσπαθούσε να τους σηκώσει και να τους καθησυχάσει. Καθώς όμως δεν τους έπειθε, οι δημοκρατικοί αφού οπλίστηκαν για το λόγο αυτό, επειδή αυτοί (=ολ.) δεν σκέφτονταν / είχαν κανένα καλό σκοπό, με τη δυσπιστία τους να μη θέλουν να αποπλεύσουν (με το Νικ.), πήραν από τα σπίτια αυτών τα όπλα τους και, εάν δεν τους εμπόδιζε ο Νικ., θα σκότωναν κάποιους απ’ αυτούς, όσους τυχαία συνάντησαν. Καθώς λοιπόν έβλεπαν οι άλλοι όσα συνέβαιναν, καταφεύγουν ικέτες στο ναό της Ήρας και μαζεύονται όχι λιγότεροι από 400. Οι δημοκρ. τότε, επειδή φοβήθηκαν μήπως επιχειρήσουν κάποια πολιτική μεταβολή, τους σηκώνουν (από εκεί) αφού τους έπεισαν και τους μεταφέρουν στο νησί μπροστά από το ναό της Ήρας, και εκεί στέλνονταν σ’ αυτούς τα αναγκαία (τρόφιμα).


Βιβλίο Γ΄, Κεφάλαιο 76
Άφιξη Πελ/σιων στην Κέρκυρα.

Μετάφραση
Ενώ λοιπόν η διαμάχη βρισκόταν σ’ αυτό το σημείο, την τέταρτη ή την πέμπτη μέρα έπειτα από τη μεταφορά των αντρών στο νησί καταφτάνουν τα πλοία των Πελ/σιων από την Κυλλήνη 53 στον αριθμό, τα οποία ήταν αγκυροβολημένα μετά το θαλάσσιο ταξίδι τους απ’ την Ιωνία επικεφαλής τους ήταν ο Αλκίδας, που ήταν βέβαια και πρωτύτερα, και ως σύμβουλός του ταξίδευε μαζί του ο Βρασίδας. Κι αφού αγκυροβόλησαν στα Σύβοτα, λιμάνι της ηπειρωτικής χώρας, μόλις ξημέρωσε έπλεαν εναντίον της Κέρκυρας.

Βιβλίο Γ΄, Κεφάλαιο 77
Κερκυραίοι και Αθηναίοι παρατάσσονται κατά των Πελοποννησίων.

Μετάφραση
Εκείνοι τότε (=δημοκρ. Κερκ.), εξαιτίας της πολλής ταραχής κι επειδή φοβούνταν και όσα συνέβαιναν στην πόλη και τη ναυτική επίθεση, άρχισαν να προετοιμάζουν αμέσως 60 πλοία και όσα επανδρώνονταν κάθε φορά τα έστελναν ενάντια στους εχθρούς, αν και τους προέτρεπαν οι Αθηναίοι να τους αφήσουν αυτούς να εκπλεύσουν πρώτοι κι αργότερα να ακολουθήσουν εκείνοι μ’ όλα τα πλοία μαζί. Κι όταν τα πλοία τους βρίσκονταν μπροστά στους εχθρούς διασκορπισμένα, δύο λιποτάκτησαν αμέσως, ενώ σε άλλα οι επιβάτες μάχονταν μεταξύ τους, και καμία τάξη δεν υπήρχε σ’ αυτά που γίνονταν. Οι Πελ/σιοι, όταν είδαν την αναταραχή, εναντίον των Κερκυραίων παρατάχτηκαν με 20 πλοία, ενώ με τα υπόλοιπα (παρατάχτηκαν) εναντίον των 12 πλοίων των Αθηναίων, μεταξύ των οποίων τα δύο ήταν η Σαλαμινία και η Πάραλος.


Βιβλίο Γ΄, Κεφάλαιο 78
Κακή τακτική Κερκυραίων – Υποχώρηση Αθηναίων.

Μετάφραση
Και οι Κερκυραίοι, επειδή έκαναν επιθέσεις άτακτα και με λίγα πλοία, δεινοπαθούσαν από την πλευρά τους οι Αθηναίοι πάλι, επειδή φοβούνταν το μεγαλύτερο αριθμό (των εχθρικών πλοίων) και την περικύκλωση, δεν έκαναν επίθεση στα παρατεταγμένα εναντίον τους (πλοία) ούτε στο σύνολό τους ούτε στο μέσο, αλλά αφού επιτέθηκαν στη μια πτέρυγα, βυθίζουν ένα πλοίο. Κι έπειτα απ’ αυτά, αφού (οι Πελ.) σχημάτισαν κυκλική παράταξη, έπλεαν (οι Αθ.) γύρω γύρω και προσπαθούσαν να προκαλέσουν ταραχή. Μόλις το αντιλήφθηκαν αυτοί που βρίσκονταν μπροστά στους Κερκυραίους κι επειδή φοβήθηκαν μήπως συμβεί αυτό που έγινε στη Ναύπακτο, σπεύδουν σε βοήθεια, και αφού μαζεύτηκαν όλα μαζί τα πλοία, έκαναν συγχρόνως επίθεση κατά των Αθηναίων. Εκείνοι τότε υποχωρούσαν κρούοντας πρύμνα και ήθελαν συγχρόνως να προλάβουν τα κερκ. πλοία να καταφύγουν (στο λιμάνι) σε όσο το δυνατό μεγαλύτερο αριθμό, καθώς οι ίδιοι θα υποχωρούσαν σιγά – σιγά και οι εχθροί θα είχαν ταχτεί εναντίον τους.
Η ναυμαχία λοιπόν, αφού είχε τέτοια εξέλιξη, τέλειωσε με τη δύση του ήλιου.