ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΙ

ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΙ

Βιβλίο Γ΄, Κεφάλαιο 70
Τα γεγονότα του εμφύλιου πολέμου που ξέσπασε στην Κέρκυρα το καλοκαίρι του 427π.Χ. μεταξύ δημοκρατικών και ολιγαρχικών.

Μετάφραση
1.Οι Κερκυραίοι λοιπόν βρίσκονταν σε εμφύλια διαμάχη, από τότε που ήρθαν σ’ αυτούς οι αιχμάλωτοι που προέρχονταν από τις ναυμαχίες για την Επίδαμνο, αφού τους ελευθέρωσαν οι Κορίνθιοι, φαινομενικά με εγγύηση των προξένων για οκτακόσια τάλαντα, στην πραγματικότητα όμως επειδή πείστηκαν να φέρουν την Κέρκυρα με το μέρος των Κορινθίων. Κι αυτοί, πιάνοντας τον κάθε πολίτη χωριστά, έπρατταν, για να κάνουν την πόλη να αποστατήσει από τους Αθηναίους. 2.Κι αφού έφτασε ένα αθηναϊκό κι ένα κορινθιακό πλοίο, που έφερναν πρέσβεις, κι αφού ήρθαν σε διαπραγματεύσεις (οι πρέσβεις), αποφάσισαν οι Κερκυραίοι να είναι σύμμαχοι με τους Αθηναίους σύμφωνα με τις συμφωνίες που είχαν κάνει, και φίλοι με τους Πελ., όπως ακριβώς και πιο πριν. 3.Κι αυτοί οι άντρες (γιατί ήταν κάποιος Πειθίας εθελοντής πρόξενος των Αθηναίων και ήταν αρχηγός των δημοκρατικών) τον σύρουν στα δικαστήρια με την κατηγορία (λέγοντας) ότι προσπαθεί να υποδουλώσει την Κέρκυρα στους Αθηναίους. 4.Αυτός τότε μόλις αθωώθηκε κάνει αντιμήνυση στους πέντε πιο πλούσιους άντρες απ’ αυτούς, με τον ισχυρισμό ότι κόβουν πασσάλους από το ιερό του Δία και του Αλκίνου· και ως χρηματική ποινή για κάθε πάσσαλο ορίστηκε ένας στατήρας. 5.Κι αφού αυτοί καταδικάστηκαν να πληρώσουν πρόστιμο και κατέφυγαν ως ικέτες στους ναούς εξαιτίας της βαριάς χρηματικής ποινής, για να πληρώσουν πρόστιμο μετά από συμφωνία για το ύψος του, ο Πειθίας (επειδή τύχαινε να είναι και μέλος της βουλής) πείθει ώστε να χρησιμοποιήσουν το νόμο (οι Κερκυραίοι). 6.Κι αυτοί επειδή και από το νόμο αποκλείονταν και συγχρόνως μάθαιναν για τον Πειθία ότι, όσο ακόμα είναι μέλος της βουλής, πρόκειται να μεταπείσει το πλήθος να θεωρεί τους ίδιους με τους Αθ. φίλους κι εχθρούς, έκαμαν συνωμοσία κι αφού πήραν μαχαίρια (αφού μπήκαν) μπαίνουν στη βουλή ξαφνικά και σκοτώνουν και τον Πειθία και εξήντα περίπου άλλους από τους βουλευτές και τους ιδιώτες· κάποιοι όμως άλλοι της ίδιας ιδεολογίας με τον Πειθία λίγοι κατέφυγαν στην αθηναϊκή τριήρη που ήταν ακόμη εκεί.

Βιβλίο Γ΄, Κεφάλαιο 75
Άφιξη Αθηναίων στην Κέρκυρα – Επικράτηση δημοκρατικών.

Μετάφραση
Την επόμενη μέρα ο Νικόστρατος, γιος του Διειτρέφη, στρατηγός των Αθηναίων φτάνει σε βοήθεια από τη Ναύπακτο με 12 πλοία και 500 οπλίτες Μεσσηνίους· κι έκανε μια συμφωνία και πείθει ώστε να συμφωνήσουν μεταξύ τους να δικάσουν 10 άντρες τους πιο υπαίτιους, οι οποίοι δεν έμειναν πλέον εκεί, και οι άλλοι να παραμείνουν (στο νησί), αφού κάνουν συμφωνία μεταξύ τους και με τους Αθηναίους υπό τον όρο να θεωρούν τους ίδιους εχθρούς και φίλους. Κι εκείνος, αφού έκανε αυτό, επρόκειτο να αποπλεύσει· οι αρχηγοί των δημομκρατικών τότε πείθουν αυτόν να τους αφήσει 5 πλοία από τα δικά του, ώστε να αποθαρρυνθούν οι αντίπαλοί τους να κάνουν κίνημα, και οι ίδιοι να του δώσουν ισάριθμα πλοία, αφού τα επανδρώσουν. Κι εκείνοι, επειδή φοβήθηκαν μήπως τους στείλουν στην Αθήνα, καταφεύγουν ικέτες στο ναό των Διοσκούρων. Ο δε Νικ. προσπαθούσε να τους σηκώσει και να τους καθησυχάσει. Καθώς όμως δεν τους έπειθε, οι δημοκρατικοί αφού οπλίστηκαν για το λόγο αυτό, επειδή αυτοί (=ολ.) δεν σκέφτονταν / είχαν κανένα καλό σκοπό, με τη δυσπιστία τους να μη θέλουν να αποπλεύσουν (με το Νικ.), πήραν από τα σπίτια αυτών τα όπλα τους και, εάν δεν τους εμπόδιζε ο Νικ., θα σκότωναν κάποιους απ’ αυτούς, όσους τυχαία συνάντησαν. Καθώς λοιπόν έβλεπαν οι άλλοι όσα συνέβαιναν, καταφεύγουν ικέτες στο ναό της Ήρας και μαζεύονται όχι λιγότεροι από 400. Οι δημοκρ. τότε, επειδή φοβήθηκαν μήπως επιχειρήσουν κάποια πολιτική μεταβολή, τους σηκώνουν (από εκεί) αφού τους έπεισαν και τους μεταφέρουν στο νησί μπροστά από το ναό της Ήρας, και εκεί στέλνονταν σ’ αυτούς τα αναγκαία (τρόφιμα).


Βιβλίο Γ΄, Κεφάλαιο 76
Άφιξη Πελ/σιων στην Κέρκυρα.

Μετάφραση
Ενώ λοιπόν η διαμάχη βρισκόταν σ’ αυτό το σημείο, την τέταρτη ή την πέμπτη μέρα έπειτα από τη μεταφορά των αντρών στο νησί καταφτάνουν τα πλοία των Πελ/σιων από την Κυλλήνη 53 στον αριθμό, τα οποία ήταν αγκυροβολημένα μετά το θαλάσσιο ταξίδι τους απ’ την Ιωνία επικεφαλής τους ήταν ο Αλκίδας, που ήταν βέβαια και πρωτύτερα, και ως σύμβουλός του ταξίδευε μαζί του ο Βρασίδας. Κι αφού αγκυροβόλησαν στα Σύβοτα, λιμάνι της ηπειρωτικής χώρας, μόλις ξημέρωσε έπλεαν εναντίον της Κέρκυρας.

Βιβλίο Γ΄, Κεφάλαιο 77
Κερκυραίοι και Αθηναίοι παρατάσσονται κατά των Πελοποννησίων.

Μετάφραση
Εκείνοι τότε (=δημοκρ. Κερκ.), εξαιτίας της πολλής ταραχής κι επειδή φοβούνταν και όσα συνέβαιναν στην πόλη και τη ναυτική επίθεση, άρχισαν να προετοιμάζουν αμέσως 60 πλοία και όσα επανδρώνονταν κάθε φορά τα έστελναν ενάντια στους εχθρούς, αν και τους προέτρεπαν οι Αθηναίοι να τους αφήσουν αυτούς να εκπλεύσουν πρώτοι κι αργότερα να ακολουθήσουν εκείνοι μ’ όλα τα πλοία μαζί. Κι όταν τα πλοία τους βρίσκονταν μπροστά στους εχθρούς διασκορπισμένα, δύο λιποτάκτησαν αμέσως, ενώ σε άλλα οι επιβάτες μάχονταν μεταξύ τους, και καμία τάξη δεν υπήρχε σ’ αυτά που γίνονταν. Οι Πελ/σιοι, όταν είδαν την αναταραχή, εναντίον των Κερκυραίων παρατάχτηκαν με 20 πλοία, ενώ με τα υπόλοιπα (παρατάχτηκαν) εναντίον των 12 πλοίων των Αθηναίων, μεταξύ των οποίων τα δύο ήταν η Σαλαμινία και η Πάραλος.


Βιβλίο Γ΄, Κεφάλαιο 78
Κακή τακτική Κερκυραίων – Υποχώρηση Αθηναίων.

Μετάφραση
Και οι Κερκυραίοι, επειδή έκαναν επιθέσεις άτακτα και με λίγα πλοία, δεινοπαθούσαν από την πλευρά τους οι Αθηναίοι πάλι, επειδή φοβούνταν το μεγαλύτερο αριθμό (των εχθρικών πλοίων) και την περικύκλωση, δεν έκαναν επίθεση στα παρατεταγμένα εναντίον τους (πλοία) ούτε στο σύνολό τους ούτε στο μέσο, αλλά αφού επιτέθηκαν στη μια πτέρυγα, βυθίζουν ένα πλοίο. Κι έπειτα απ’ αυτά, αφού (οι Πελ.) σχημάτισαν κυκλική παράταξη, έπλεαν (οι Αθ.) γύρω γύρω και προσπαθούσαν να προκαλέσουν ταραχή. Μόλις το αντιλήφθηκαν αυτοί που βρίσκονταν μπροστά στους Κερκυραίους κι επειδή φοβήθηκαν μήπως συμβεί αυτό που έγινε στη Ναύπακτο, σπεύδουν σε βοήθεια, και αφού μαζεύτηκαν όλα μαζί τα πλοία, έκαναν συγχρόνως επίθεση κατά των Αθηναίων. Εκείνοι τότε υποχωρούσαν κρούοντας πρύμνα και ήθελαν συγχρόνως να προλάβουν τα κερκ. πλοία να καταφύγουν (στο λιμάνι) σε όσο το δυνατό μεγαλύτερο αριθμό, καθώς οι ίδιοι θα υποχωρούσαν σιγά – σιγά και οι εχθροί θα είχαν ταχτεί εναντίον τους.
Η ναυμαχία λοιπόν, αφού είχε τέτοια εξέλιξη, τέλειωσε με τη δύση του ήλιου.