Αθλητισμός

Στη σημερινή εποχή,ο αθλητισμός έχει γίνει τρόπος ζωής για αρκετούς ανθρώπους,καθώς δεν αποτελεί μόνο σωματική άσκηση αλλά και ψυχαγωγία.Είναι ευρέως γνωστό,πως ο αθλητισμός επιφέρει πολλά πλεονεκτήματα για τον άνθρωπο.
Τα θετικά στοιχεία του αθλητισμού είναι πολλά.Εκτός από την άσκηση του σώματος και της ψυχής,ένας αθλητής εξασφαλίζει καλή υγεία και φυσική αντοχή.Αισθάνεται καλύτερα,γιατί αποκτά μια όμορφη εμφάνιση που τον γεμίζει αυτοπεποίθηση.Με την υγιεινή διατροφή και άσληση τονώνεται σωματικά και ψυχολογικά και ψυχαγωγείται.Πέρα όμως από την ψυχαγωγία μπορεί να συνδυάσει την καλή κατάσταση με το μυαλό,όπως επίσης μαθαίνει να συνεργάζεται και να σέβεται τον αντίπαλο.Αναπτύσσονται διάφορες αξίες,όπως η πειθαρχία,ο έλεγχος και η αυτοσυγκέντρωση.Ακόμα,ο αθλητισμός αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα του πολίτη το οποίο βοηθά στη κοινωνικοποιήση του.
Από τους αρχαίους κιόλας αγώνες,μέχρι και τους πιο σύγχρονους,όπως τους Ολυμπιακούς Αγώνες,ο αθλητισμός αποτελεί μήνυμα ειρήνης και αδελφοσύνης των λαών,χωρίς να περιλαμβάνει το στοιχείο της εχθρότητας και της αντιπαλότητας.Στην περίπτωση που κάποιος αναπτύσσει τέτοιου είδους συμπεριφορές,τότε δε θα πρέπει να ονομάζεται αθλητής,αφού δεν πιστεύει στη συνεργασία και την συναδελφικότητα.
Κατά τη γνώμη μου,τα περισσότερα πλεονεκτήματα του αθλητισμού έχουν πια <<εκλείψει>> στην σύγχρονη εποχή ,καθώς έχουν <<διεισδύσει>> σε αυτόν,τα οικονομικά συμφέροντα και η εμπορευματοποίηση.Με την προπαγάνδα που δημιουργούν οι αθλητικές εφημερίδες αλλά και η τηλεόραση με τις εκπομπές,αναπτύσσουν τον φανατισμό και δημιουργούν οπαδούς.
Ο φανατισμός,ένα από τα μειονεκτήματα του αθλητισμού,αποτελεί επίσης αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών,που θέλουν τους φανατισμένους πολίτες-οπαδούς άβουλους,χωρίς κριτική σκέψη να εκτονώνονται στα γήπεδα και να μην παρακολουθούν τα αληθινά ζητήματα που αφορούν την κοινωνία.Ο άνθρωπος,από την άλλη πλευρά,έχει ανάγκη να είναι ενταγμένος σε μια ομάδα που θα τον εκφράζει και θα τον στηρίζει.Γι’αυτό,κάθε ομάδα αποτελεί για τους οπαδούς της ένα σύμβολο,ένα τρόπο ζωής και όχι απλή διασκέδαση.Δυστυχώς,οι οπαδοί δεν σ΄βονται τη συγκεκριμένη αξία αφού δεν είναι λίγα τα φαινόμενα λεκτικής και σωματικής βίας στα γήπεδα,καθώς η δήθεν πίστη τους προς την ομάδα,τους αναγκάζει να επιτίθενται εις των άλλων,για να την υπερασπιστούν.
Από τα παραπάνω διαπιστώνουμε πως με την ένταξη της ελεύθερης αγοράς και την ανάπτυξη του φανατισμού στον αθλητισμό,το φίλαθλο πνεύμα έχει εξαφανιστεί.Γι’αυτό ρο λόγο,το σχολείο ως φορέας διαπαιδαγώγησης θα πρέπει να ανταποκριθεί στο ρόλο του και να μεταδώσει τα σωστά πρότυπα στους νέους.
Σύμφωνα με έρευνες,οι αγώνες που διεξάγονται στα σχολεία,αυξάνουν την τεστοστερόνη των αγοριών όταν η ομάδα τους νικά,και αντίθετα στην μείωση του όταν χάνουν.
Όπως διαπιστώνουμε,ο αθλητισμός ασκεί επιρροή στους νέους,οπότε οι παιδαγωγοί θα πρέπει να διαθέτουν πλήρη επίγνωση της κατάστασης και με τα κατάλληλη επιχειρήματα, να πείσουν τους μαθητές,πως η έννοια του φανατισμού και του αθλητισμού,δεν συμπίπτουν.Με την πειθώ και τον λόγο,η νεολαία θα πρέπει να διδαχθεί πως ο αθλητισμός είναι <<καθαρά>> θέμα διασκέδασης και όχι αποχαύνωσης! Με τα κατάλληλα μαθήματα και τη συστηματική προβολή των θετικών στοιχείων του αθλητισμού,οι μαθητές θα αποκτήσουν ένα πολύ δυνατό όπλο,αυτό της αμφιβολίας, που θα τους προστατέψει ενάντια σε προϊόντα υποκουλτούρας και τον φανατισμό.Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την άνθιση του αθλητικού πνεύματος και τον σεβασμό σημαντικών αξιών και δικαιωμάτων όπως αυτό της συνεργατικότητας και της διαφορετικότητας.
Τέλος,πιστεύω πως με την σωστή παιδεία θα μπορέσουμε,όχι μόνο να αποκτήσουμε πνευματική καλλιέργεια,αλλά και αθλητικό πνεύμα.
Εξάλλου,όπως έλεγαν και οι αρχαίοι Έλληνες: Νους υγιείς εν σώματι υγιεί!